Het loont om voorzichtig te zijn
Het weer van gisteren was de droom van elke modelvlieger: 25C, zon en een licht briesje. Geen excuus dus om niet naar het veld te gaan met de auto gevuld met vliegend materiaal.
Ik nam mijn Ultimate 70 en Sequence 120 met als doel door te gaan met het verkennen van de eerste en de basis te oefenen met de laatste. Beginnend met de Ultimate maakte ik een enkele warming-up vlucht. Maar ontevreden over de opstelling van de carburateur, landde ik na een paar minuten en wachtte tot de motor afkoelde voordat ik de nodige aanpassingen maakte. Een tijdje later, en met de carburateur afgesteld en de motor aan het draaien, ging ik door de standaard pre-flightcontroles, waarna ik een kleine scheur zag in de bekleding van de onderste vleugel.
[smart-grid row_height=”250″ style=”12″]
Terwijl de schuur er onschuldig uitzag, kan men nooit te voorzichtig zijn met dergelijke dingen. Daarom heb ik de motor uit gedaan en de Ultimate aan de zijlijn gezet.
Vanavond heb ik het probleem nader bekeken. Extern leek er weinig aanwijzing voor diepere problemen: er was geen merkbare buiging aan te brengen in de vleugel, noch in de positieve noch in de negatieve zin, wat had kunnen duiden op schade aan de “spars”. Geen verontrustende kraken of andere geluiden bij het buigen van de vleugel. Het enige dat “uit” leek te zijn, was dat een deel van de middensectie balsa-platen een beetje “zacht” aanvoelde. Maar rekening houdend met de complexiteit van het herstellen en opnieuw schilderen van de vleugel, was ik een beetje terughoudend om het bekleding te verwijderen zonder bewijs van diepere problemen.
Ik draaide de vleugel om en tot mijn schrik zag ik nog een scheur in het bekleding in precies dezelfde positie aan de onderkant. Dit veranderde het beeld, wijzend op een dieper structureel probleem, anders niet meteen duidelijk. Niets anders dan maar een mes pakken en beginnen met het wegsnijden van de bekleding. Terwijl ik dat deed, werd al snel duidelijk dat er aanzienlijke schade was aan de “trailing edge” van de middensectie, waarbij de trailing edge aan aanzienlijke flex leed.
[smart-grid row_height=”250″ style=”12″]
Ik ben daarom begonnen met het weg snijnen van de beplating en vond schade aan de onderliggende draagconstructie rond het bevestigingspunt waar de vleugel aan de romp vastbout. Hoe meer ik keek, hoe meer problemen ik ondervond. Bij het ontbreken van een andere verklaring, zoals een harde landing, lijkt het erop dat de hele achterste vleugelstructuur rond de bevestigingspunten van de vleugels niet sterk genoeg is. Mogelijk lijkt een deel van de balsa-bekleding achteraf te zacht, maar of dit de eigenlijke verklaring is, is moeilijk te zeggen.
Effe afstand nemen van de details, is de enige verstandige conclusie dat het hele middengedeelte / trailing edge / vleugelbevestigingsgedeelte van de vleugel moet worden herbouwd en op de juiste manier moet worden versterkt. Dit is een klus die enige tijd en zorg nodig heeft, en daarom zal ik het opzij zetten totdat een geschikt regenachtig weekend arriveert. Ik vermoed dat de structurele reparatie een weekend zal duren en zal herstellen van het bekleding en lakwerk nog een weekend in beslag zal nemen. Het zal dus nog een tijdje duren voordat de Ultimate weer in de lucht is.
De schade aan de vleugel is echter zodanig dat dit verhaal een ander en veel onaangenamer einde had kunnen hebben en als zodanig een goede herinnering is aan de waarde van pre-flight checks en een conservatieve benadering van het omgaan met schijnbaar kleine schade,
Geef een reactie